İlk olarak 2019 yılı Aralık ayında Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkan ve nüfusun daha önce maruz kalmadığı Corona virüsü, hastalığa sebep olan etmenin insanlara bulaşması, tehlikeli bir hastalığa yol açması ve kolayca yayılması sebebiyle Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından “Pandemi” ilan edilmiştir.
Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından 11 Mart 2020 tarihinde pandemi ilan edilen COVİD-19 (Korona virüsü) salgını nedeniyle birçok ülkede, ekonomik ve sosyal hayat üzerinde olağanüstü hareketlenmeler yaratan bazı tedbirler alınmıştır. Türkiye’de de COVİD-19 salgının ekonomik ve ticari hayattaki etkilerini ve olası olumsuz sonuçlarını en aza indirmek amacıyla yasama ve yürütme alanında hızla yeni düzenlemelere gidilmektedir.
6098 Sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu hükümleri uyarınca kişilerin verilerinin ve özel nitelikli verilerinin toplanması ve işlenmesi sıkı şartlara bağlanmıştır.
Çin’in Wuhan kentinde başlayan ve tüm dünyaya yayılarak kısa sürede Dünya Sağlık Örgütü tarafından “Pandemi” ilan edilen Yeni Tip Koronavirüs salgını sebebiyle işyerlerinde ve diğer birçok kurumda alınan önlemler kapsamında kişilerin özel nitelikli kişisel verilerini işlenmesi gerekliliği ve 3. Kişi/kurumlarla paylaşılması gündeme gelmiştir.
4857 Sayılı İş Kanunu, iş akdi işveren tarafından geçerli bir neden olmaksızın feshedilen işçiye bir kısım şartların varlığı halinde işe iade davası açma olanağı tanımıştır. (İş Kanunu m. 20)
9 Nisan 2021 tarihinde Meslekî Yeterlilik Kurumu Meslekî Yeterlilik Belgesi Zorunluluğu Getirilen Mesleklere İlişkin Tebliği Resmi Gazetede yayımlanmıştır. Bu yazımızda işbu tebliğ kapsamında mesleki yeterlilik belgesi bulunması zorunluluğu getirilen yeni meslek kolları ve yeterlilik belgesi alınmamasının sonuçlarından bahsedeceğiz.
Öncelikle 4857 Sayılı İş Kanunu, 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği ile ilgili diğer yasal düzenlemeler çerçevesinde işverenlere yüklenen birtakım yükümlülüklerden söz etmekte fayda görmekteyiz.
Teknolojik gelişmelerle birlikte uzun yıllardır korunma ihtiyacı olan kişisel bilgiler dünya toplumlarında tartışılır hale gelmiş ve özellikle gelişen teknoloji kişisel verilere ulaşımı, saklamayı ve işlemeyi mümkün kılmıştır.
Kişisel verilerin korunması ihtiyacına paralel olarak da korunma hakkı ve bu hak kapsamında oluşturulan ulusal ve uluslararası yasal düzenlemeler doğrultusunda yeni bir hukuk dalı olarak ortaya çıkmıştır.
Türk Borçlar Kanununda güçsüz olarak değerlendirilen kiracının konut veya çatılı işyerinden tahliyesinin sağlanması belirli ve sıkı şartlara bağlanmıştır.
Kanununda kiracının kiralanan konut veya çatılı işyerinden tahliyesi için birden çok genel ve özel sebep öngörülmüştür. Bu yazımızda iki haklı ihtara dayalı olarak kiracının tahliyesi konusuna ve tahliyeye ilişkin gerçekleşmesi gereken şartlara değineceğiz. Ancak yine de diğer tahliye sebeplerini de kısaca belirtmekte fayda görmekteyiz. Diğer tahliye sebepleri;
Geçtiğimiz günlerde Anayasa Mahkemesi tarafından verilen kişisel verilerin korunmasını isteme hakkına ilişkin iki karar Resmi Gazete’de yayımlanmıştır. Bu kararlardan göze çarpan ve işverenler ile işveren vekillerini yakından ilgilendiren 2016/13010 Başvuru numaralı ve 17.09.2020 tarihli karara değineceğiz.
İspat hukukunda hakim olan genel ilke iddiada bulunanın bu iddiasını ispatla yükümlü olmasıdır. Tüm dava türlerinde olduğu gibi işçi ile işveren arasında görülen davalarda da kural olarak iddia eden taraf bu iddiasını ispatla mükelleftir. Nitekim Türk Medeni Kanununun ilgili 6. Maddesinde “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.” Ve Hukuk Muhakemeleri Kanununun ilgili 190. Maddesinde “İspat yükü, kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir” denilmek suretiyle bu husus hüküm altına alınmıştır.
Ticari hayatta, iş hayatında faaliyet gösteren işyeri ve işverenlerin, zaman zaman yardımcı ve uzmanlık gerektiren işlerde başkaca şirket veya işverenlerden yardım/hizmet alması gerekmektedir. Bu gibi durumlarda yardım alınan şirket veya şahıs işverenin işçilerinin hangi tarafın işçisi olduğu ve muhtemel ya da doğmuş alacaklarından sorumluluk noktasında birtakım uyuşmazlıklar meydana gelmektedir.
4857 Sayılı İş Kanunu ile Alt İşverenlik Yönetmeliğinden asıl işveren-alt işveren ilişkinin kurulması için gerekli şartlar düzenlenmiştir.